Architect:
Rene van Zuuk - Almere
Het paviljoen ligt aan het einde van een landtong en bijna in het water, dat aan de overzijde begrensd wordt door een groot talud. Dit talud is onderdeel van het ontwerp voor de toen nog geheten Kunstbaan en wordt doorsneden door een werk van de beeldhouwer Richard Serra, getiteld 'Sealevel'. Het beperkte budget heeft de keuze voor driescharnierspanten bepaald. Deze constructie wordt veelvuldig toegepast in boerenschuren. Door de spanten achtereenvolgens onder een iets andere hoek te plaatsen, ontstond de mogelijkheid de dakvlakken ten opzichte van elkaar te verschuiven en daglicht via de bovenzijde indirect naar binnen te laten vallen. Op deze spanten liggen stalen dakplaten die 4,5 meter overspannen. Daar bovenop ligt isolatie en het geheel is afgedekt met een aluminium dakbedekking.
Met deze constructie kon een doorlopende plint van ramen op vloerniveau gemaakt worden. Hierdoor is steeds zicht op het water en wordt het daglicht via het water gereflecteerd. Door ramen in de plint en in het dak gelijktijdig open te zetten is bovendien een goede luchtcirculatie mogelijk. De functionele ruimtes, zoals kantoren, toiletten en berging zijn in twee losse doosjes van hout in de ruimte geschoven. Aan het einde biedt een enorme glaswand prachtig zicht over het water naar het werk van Serra.
